ഒരുവള്‍ , ഏതോ ആകാശച്ചെരുവില്‍
കണ്ണ് പൊത്തിക്കളിക്കിടെ
തുമ്പിച്ചിറകില്‍ പൂവിരല്‍ തൊട്ടെടുത്തു
മുലയൂട്ടിയവള്‍ .
അടുത്തവള്‍ ,കാത്തു നില്‍ക്കാമെന്നു
കൂടി പറയാതെ
നിഴലുകളുടെ ഉദ്യാനത്തില്‍ നിന്ന്
തെരുവിന്റെ
അനാഥത്തിലേക്ക്
ഇറക്കിവിട്ടവള്‍ .
മറ്റൊരുവള്‍ , ഉടലിന്റെ
തൂവല്ക്കനം കൊണ്ട്
മുറിവേല്‍പ്പിച്ചവള്‍ .
നാലാമതൊരാള്‍ ,
രാവിലും പകലും
കളിമ്പം കാട്ടിച്ചിരിച്ചു
കളിപ്പാട്ടമാക്കിയവള്‍ .
കഷ്ടമുണ്ട്, ആരെയും
തള്ളിപ്പറയാനും
വയ്യെനിക്ക്‌.
ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും,
നിമിഷ ജീവിതത്തെ
ഇത്രയും
കാലത്തേക്കെങ്കിലും
വലിച്ചു നീട്ടിയല്ലോ.
1 comment:
നല്ല വായന നല്‍കുന്നുണ്ട് ഓരോ വരിയും.
പുതിയ രീതിയില്‍ ആവിഷ്കരിക്കപ്പെട്ട പ്രമേയം. ആദ്യന്തം ഒട്ടും അതിഭാവുകത്വമില്ലാതെ വളരെ സൌമ്യമായി കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോവുന്നുണ്ട് ..
ഒറ്റവായനയില്‍ തന്നെ മനസിലാവുന്ന.. നേരിട്ട് പറയുന്ന.. നല്ല കവിത..
സ്നേഹപൂര്‍വ്വം..
Post a Comment